meneer Sippel

Nu ik morgen ga beginnen aan een nieuwe carrière als leraar wiskunde op de middelbare school, leef ik al dagen met de herinnering aan mijn leraar voor dat vak in de brugklas van de havo: meneer Sippel. Hij vond mij lui en hij had daar toen wel gelijk in: ik kon "aardig meekomen" met de brugklasstof, maar sloofde me niet bovenmatig uit. In zijn frustratie riep hij een keer, na weer een door mij marginaal gemaakte schriftelijke overhoring: "Jij aap, ik trap jou het raam uit!" Met zijn onvervalste accent (zijn wortels lagen in Nederlands-Indië) maakte hij een nog grotere indruk.

Nu was meneer Sippel ook de klassenleraar en - het waren andere tijden - na een week of zes legde hij een huisbezoek af, 's middags na school. Vanzelf was je daar toen als leerling niet bij, maar vanuit de aan de huiskamer grenzende slaapkamer (er zat een dunne glaswand met een gordijn tussen) kon ik letterlijk volgen wat er over mij te zeggen viel.
Op zeker ogenblik verhaalde mijn moeder van die middag, dat ik overstuur was thuisgekomen, bang dat de leerkracht zijn woorden nog eens in daden zou omzetten. Het was even stil, daarna meldde mijn klassenleraar met hetzelfde kleurrijke accent: "Mevrouw, ik zou nog niet de punten van mijn schoenen bevuilen ..." - zoals ik al schreef, het waren andere tijden.
Misschien een leuk verhaal om nog eens met mijn leerlingen te delen, maar voorlopig houd ik het op een inleiding over Jugendstil en over mijzelf, maar daarover in een volgende blog.